چگونه بر این حس گرم و ارغوانی که بر من می‌نشیند و آرام و بی دریغ می‌گویدم: بمان! ، چشم بربندم و نادیده انگاشته گویمش: نه، برو!... که این پاسخ عین دیدن است و عین خواندن!

بیا و همیشه بمان!

نوشته شده در جمعه 87/10/27ساعت 12:40 صبح توسط زهرا حکیم آرا نظرات ( ) |