دنیای عجیبی است. بکن نکن زیاد دارد. بکن نکن‌ها را ما آدم‌ها درست کردیم و می‌کنیم، چون می‌ترسیم. ترس! چیز خوبی‌ست، ترس! چیز بدی‌ست. اگر نمی‌ترسیدیم حسادت نمی‌کردیم، اگر نمی‌ترسیدیم فریاد نمی‌کشیدیم، ترسیدیم که دیگران از ما پُر رنگ‌تر شوند، زیر پای نگاه‌های تند و تیزمان خوردشان کردیم. ترسیدیم روزی روی گـُرده‌های زندگی‌مان سوار شوند، خیلی حق‌ها را به خیلی‌ها ندادیم. ترس! خوب است یا بد؟ دنیای عجیبی است. ما آدم‌ها عجیب‌ترش کردیم و می‌کنیم. ترس! ترسیدیم از دست بدهیم، آنقدر محکم چسبیدیم که با هم غرق شدیم. ترسیدیم گـُم کنیم، خودمان هم پیدایش نکردیم. ترسیدیم نشناسندمان، خودمان هم غافل شدیم. ترسیدیم- ترس! ترسیدیم و"اهلی" نکردیم و عـُلقه‌ای ایجاد نشد و رفتند و ماندیم و تنها... دنیای عجیبی است، خودمان عجیب‌ترش کردیم و می‌کنیم؛ چون می‌ترسیم!

نوشته شده در یکشنبه 90/8/22ساعت 1:29 عصر توسط زهرا حکیم آرا نظرات ( ) |