دلت به هواش... هميشه.. خيلي خوب و قشنگ بود. آدم به قول خودت حرفش نمياد.
آرا جون- اينقدر راحت و بي دقدقه مي نويسي که همه رو به وجد مياري. و اين دلنشيني قلمت از دلنشيني نگاه و لبخند هميشه زيبا و دوست داشتنيته. اميدوارم که اين عشق زميني و البته اسطوره اي و تک مصداقيت، همينطور که تو صيف کردي باشه و قدر اين خوشگل در صورت و سيرت رو بدونه.
من هميشه نوشته هايت رو دنبال ميکنم اما الان تازه از بچه ها يادرفتم که چطور ميشه نظر داد.
موفق و خوشحال و سرزنده باشي دختر نازنين
مثل هميشه دلنشين!!!
اي تو جاري توي شعرم مثله عشق و خون و حسرت
دفتر شعر من از تو سبد خاطره هامه
گذشت زمان درک رو بالا ميبرد و من چقدر با اين جمله شما کيف کردم و از آن لذت بردم سرکار خانم حکيم.
"... و هنر زمان خلق درک است"
مرحبا بر اين قلم شايسته
به اميد بهتر و بهتر شدن
داريم سعي ميکنيم از روي اين شاخصه ها اون مفهوم تک مصداقيتو که هاله بهش لطف داره تصور کنيم. خيلي سخته و دمت گرم- ما فکر ميکنيم که فقط يک انسان به تمام معنا ميتونه يه انسان ديگه رو اينقدر بالا ببره و پر و بال بهش بده. موفق و مويد باشي خانم زبان شناس.
اي پديده، نويسنده، خوش ذوق، نرم و نازک، خوشگل، مهربون، يکي يک دونه، کيه که قدر تورو بدونه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
خوب بييييد؟؟؟؟؟
خوشگلم خيلي خوب و قشنگ بود. من عاشق ترکيب و نماد استعاري "محال مستثنا"ت شدم.
عاليه خانوم جون
زمان بيکرانه را تو با شمار گام عمر ما مسنج
به پاي او دمي است اين درنگ درد و رنج