خردمند
گوشی همراهم رو برداشتم و بهش گفتم: ” اگه خونه‌ای، یه زنگ به من بزن.“
جواب داد: ”نه نیستم.“
گفتم: ”دیشبم زنگ زدم- نبودی. آففففرین!“
گفت: ”دیگه از شما چه پنهون، در عنفوان جوانی لاابالی شدیم.“
براش نوشتم: ”از ادبیاتچی جماعت، با دود و دمی که دم دستشه و البته اون استعداد بالقوه‌اش در استفاده بهینه از اون‌ها- و شعر و- گاه فضاحت آنچنانی، بعید هم نیست آقا! ولی زنهار...!“
جوابم این بود: ;-)
*****
البته هیچ منظور بدی این‌جا گنجونده نیست! اما این هم از محسنات تکنولوژی و کمبود وقته. جواب آخر رو می‌گم. خیلی بدون شرحه! نه!؟
نوشته شده در سه شنبه 87/8/28ساعت
8:12 عصر توسط زهرا حکیم آرا نظرات ( ) |
| Design By : Pars Skin |
