دردت چيه؟ اگه مُردي ديگه چي کار داري همين يه کاسه مرگي هم که ما برا خودمون نگه داشتيم رو بياي بگيري. ميدوني که ما دستت رو و خواسته-ات رو رد نميکنيم.
دختر، خانوم، زيبا، فرهيخته، بزرگوار، مرده شور، دردت چيه؟؟؟؟؟
بردار دو تا قاشق بيار با هم اين يه کاسه رو بزنيم

پس حرف احساس هاي زنانه ست. عجيب و غريب نيست، گرچه بارها و بارها ياد دارم که ميگفتي دل به ظواهر نبايد داد و اين عشق ها پوستي است.
ولي من هنوزم باور دارم که اگر ماجراي دلنوشته ات غم دوري از عشق و ساز و برگ زندگي ات را مي سُرايد، تو هنوز اينقدر بزرگ هستي و هر روز بالاتر ميري که با تو ميشه اوج گرفت. زمان بده
همه راه ها دو طرفه است. راه تو نوشتن توست، صبر کن

آرا
غمزده مان کردي بانو + حرف هاي پارسا
تو خودت قصه عشقي نازنين، تو خودت آب و دان و ناني
ما يک کاسه زندگي داريم آن هم تويي
يا علي

آرا جواب خودت و حرف دل پارسا رو يه پست کن
پارسا، ما کاشفان کوچه عشقيم، حرف هاي نگفته اي داريم
مي بينم که دل همه پُره!

پارسا جان
اينکه شما و ديگر دوستان هميشه به من لطف داشته ايد و داريد مبرهن است. از اينکه نوشتي و جز نوشته ام "مرا" خواندي سپاس!
روزگار غريبي است مرد! و ما زن ها از شما مردها فقط يک چيز ميخواهيم که به ناممان بزنيدف ان هم براي تمام عمر- دلتان را.
ما جسم و جانمان آويزان لبخند شماست. خنده و آغوش را که دريغ کنيد دلمان به بهانه گيري ميفتد، دلمان که بهانه گير شد، هوس نيستي مي کند، که اين هم درجات تعلق خاطر را مي نمايد.
واضح گفتم، نيست؟ خواستم خصوصي بگويم که درد ما درد دو چشم است که دريغ از لطفشان- درد ما درد دو لب است که دريغ از بوسه- درد ما درد "يک کلام بيهوده است"! وقتي واژه اي به بيقراري جانش از لبانش سرازير شد- بر کف جانم نشست، تمام است. که تمام شد...
دلم مثل پر کاه شده- با تلنگري پاره پاره مي شود- اين ذات يک زن است. زني که از اول "بله" تا آخر مرگ دوستدار و عاشق است. زني که اگر فرياد مي کشد از دردي است که در عمق جانش خانه کرده است. زني که اگر ميان بند بند کلامت کلامش را ليز مي دهد، يعني حرف دارد- تمام حرفش اين است که دوستت دارد. وقتي دوست داشتن نبيند، مرگ ميخواهد.
اين شاخصه يک زن است، که از ميان هزاران يکي را بر ميگزيند- نه زني که از هزاران شايد يکي مانده باشد که نديده باشدش....
حرفم را زدم----
0264

مي خواستم اين پيام رو برات خصوصي بفرستم، اما بخون، تا تهشم بخون!!!!!!!!

اون حکيم آراي شاد و بشاش و پر انرژي کجاست؟؟
اين تلخي و سردي و سوزناکي از کجا مياد بانو؟؟
زندگي يک جنگه، براي رسيدن به کمال- ببين دلت چي ميگه خانم.
تا بوده ما دلمون رو پاي دلت ميذاشتيم، نکنه ببينيم نيستي! يادته ميگفتي: "نيست، حرف ما نيست"؟
چند ماهه يه جور ديگه شدي؟ تو! عاشق! تو، رنگي! تو پاکدل! تو! حکيمِ ما! چي کار ميکني با خودت؟
مي خواستم اين پيام رو برات خصوصي بفرستم، اون بالا هم گفتم، اما ديديم اينگار بايد يکي اين حرفا رو بلند بزنه، شايد ديگه کسي نياد فقط بگه "بميرم برات"! يه نگاهي به خودت بکن ببين ديگه نمي خندي! ببين کجايي! ببين چي بودي؟ نميگم ديگه نيستي! ديگه مثل قديما نستي.
بيا حکيم، بيا پا بذار روي اون خاکستري ها، بابا اين رو هميشه خودت ميگفتي!!!
تلخيت ما رو ميکشه! چه برسه به عشقت !!! بيا، يه جور ديگه ببين. تو بخواي همه ميخوان، ارکان عالم ميخواد.... اون وقت ديگه بيخود ميکنه هر جوجه تازه از تخم در اومده اي جلوي تو جيک جيک مفت کنه.
من- ما، همه اونايي که دوستت داريم، چند وقته چشممون خشک شده به اين پنجره، شايد يه روز يه حالي بدي، يه چيزي بنويسي که بگيم دنيات آفتابيه.
تو بزرگي، تو خانووووومي!! با تو ميشه به معراج رسيد. خوش به حال عشقت به خدا...
نداريم نازنين، نداريم... مرگ براي تو نداريم، اما براي دردت داريم...
بيا، نفس بکش، ببين چه جوري هستي!!!! تو هميشه هستي!!!
تو، حس عاشقونه ات، وجودت، مرگ نداره که!!!!!
حکيم حرف بزن... ولي دلت رو بپا!!
همين

بميرم من برات
چي شده دلبر؟؟ اينجوري نبوديا