دلت به هواش... هميشه.. خيلي خوب و قشنگ بود. آدم به قول خودت حرفش نمياد.

آرا جون- اينقدر راحت و بي دقدقه مي نويسي که همه رو به وجد مياري. و اين دلنشيني قلمت از دلنشيني نگاه و لبخند هميشه زيبا و دوست داشتنيته. اميدوارم که اين عشق زميني و البته اسطوره اي و تک مصداقيت، همينطور که تو صيف کردي باشه و قدر اين خوشگل در صورت و سيرت رو بدونه.

من هميشه نوشته هايت رو دنبال ميکنم اما الان تازه از بچه ها يادرفتم که چطور ميشه نظر داد.

موفق و خوشحال و سرزنده باشي دختر نازنين

مثل هميشه دلنشين!!!

اي تو جاري توي شعرم مثله عشق و خون و حسرت

دفتر شعر من از تو سبد خاطره هامه

گذشت زمان درک رو بالا ميبرد و من چقدر با اين جمله شما کيف کردم و از آن لذت بردم سرکار خانم حکيم.

"... و هنر زمان خلق درک است"

مرحبا بر اين قلم شايسته

به اميد بهتر و بهتر شدن

داريم سعي ميکنيم از روي اين شاخصه ها اون مفهوم تک مصداقيتو که هاله بهش لطف داره تصور کنيم. خيلي سخته و دمت گرم- ما فکر ميکنيم که فقط يک انسان به تمام معنا ميتونه يه انسان ديگه رو اينقدر بالا ببره و پر و بال بهش بده. موفق و مويد باشي خانم زبان شناس.

اي پديده، نويسنده، خوش ذوق، نرم و نازک، خوشگل، مهربون، يکي يک دونه، کيه که قدر تورو بدونه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

خوب بييييد؟؟؟؟؟

خوشگلم خيلي خوب و قشنگ بود. من عاشق ترکيب و نماد استعاري "محال مستثنا"ت شدم.

عاليه خانوم جون

زمان بيکرانه را تو با شمار گام عمر ما مسنج

به پاي او دمي است اين درنگ درد و رنج