سرخوشم از اینکه آمدی؛ از اینکه یگانه سبب ساز- سبب حضورم را حضور تو
ساخت. سرخوشم که هستی و شادم به این هستی!

زمان را به ضرب انگشتان دست و پا که فقط نه، به لطف کشیدن خطوط بی رنگ
سر پنجه‌هایم بر دیوار، به کمک تپش‌های بی‌امان این دل، و به امید حضورت بدرقه می‌کنم.
کاش بدانی که دلم آویزان عقربه‌های این ساعت، بی‌تاب همه‌ی فرداهاست.

بیا،

بمان

تا همیشه

نوشته شده در سه شنبه 88/10/22ساعت 11:8 عصر توسط زهرا حکیم آرا نظرات ( ) |