در تب و تابم، و چه تلاش عبثی که هرگز نمی‌توانم زمان را به عاشقانه‌های
پر شور جوانی‌ام باز گردانم!
چقدر این زمان بر من و ما تازید، و چقدر کرخت، لب گزیده، انگشت بر دهان، تمنای
ساعتی پیش را دارم!
تا بی نهایت در زمزم چشمانم خاطره‌ای جاریست.

نوشته شده در جمعه 88/11/23ساعت 7:46 عصر توسط زهرا حکیم آرا نظرات ( ) |