خردمند
شب که میشود،
ستاره ها به چشمانم سقوط میکنند...
و تار و پود ِحریر خواب را
در وجودم،
در هم میشکنند.
شب که میشود،
گرانش ماه نگاه تو،
دریای افکارم را
به جزر و مد میکشاند...
درونم غوغای بیپایانی میگردد
که تا رشتن پنبه صبح،
تسبیح «عشق» میاندازد.
نوشته شده در دوشنبه 91/5/30ساعت
11:53 صبح توسط زهرا حکیم آرا نظرات ( ) |
Design By : Pars Skin |