پانته آي عزيزم

سلام

اينكه من و تو هميشه نقاط مشتركي داشته ايم براي من هم ستودني است.

از اينكه به اين سياهه من گاهي سر ميزني ممنونم.

من هر آنچه را كه حس ميكنم مينويسم.

قربانت

زهرا جان هميشه كه نه اما اغلب احساس تو را مي فهمم .حس بغض عميقي دل وجانم را آكنده كرده .چه زيبا از درد عشق گفتي .راستي عجب درديست.كاش ميشد براي آيندگانمان از زيبايي ها بيشتر بگوييم ولي چرا برايشان از سيندرلا و قصرو عشق خيالي بگوييم .چه دردناكست كه غم خودم تو را وديگران را مي بينم وكاري از توانم بر نمي آيد! كاش ميشد زندگي را شادتر نوشت...........